адва́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| адва́жнік | адва́жнікі | |
| адва́жніка | адва́жнікаў | |
| адва́жніку | адва́жнікам | |
| адва́жніка | адва́жнікаў | |
| адва́жнікам | адва́жнікамі | |
| адва́жніку | адва́жніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)