адасабле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адасабле́нне адасабле́нні
Р. адасабле́ння адасабле́нняў
Д. адасабле́нню адасабле́нням
В. адасабле́нне адасабле́нні
Т. адасабле́ннем адасабле́ннямі
М. адасабле́нні адасабле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)