агульнаўстано́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. агульнаўстано́ўлены агульнаўстано́ўленая агульнаўстано́ўленае агульнаўстано́ўленыя
Р. агульнаўстано́ўленага агульнаўстано́ўленай
агульнаўстано́ўленае		 агульнаўстано́ўленага агульнаўстано́ўленых
Д. агульнаўстано́ўленаму агульнаўстано́ўленай агульнаўстано́ўленаму агульнаўстано́ўленым
В. агульнаўстано́ўлены (неадуш.)
агульнаўстано́ўленага (адуш.)		 агульнаўстано́ўленую агульнаўстано́ўленае агульнаўстано́ўленыя (неадуш.)
агульнаўстано́ўленых (адуш.)
Т. агульнаўстано́ўленым агульнаўстано́ўленай
агульнаўстано́ўленаю		 агульнаўстано́ўленым агульнаўстано́ўленымі
М. агульнаўстано́ўленым агульнаўстано́ўленай агульнаўстано́ўленым агульнаўстано́ўленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)