аванту́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аванту́рнік аванту́рнікі
Р. аванту́рніка аванту́рнікаў
Д. аванту́рніку аванту́рнікам
В. аванту́рніка аванту́рнікаў
Т. аванту́рнікам аванту́рнікамі
М. аванту́рніку аванту́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)