аб’я́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| аб’я́ўніца | аб’я́ўніцы | |
| аб’я́ўніцы | аб’я́ўніц | |
| аб’я́ўніцы | аб’я́ўніцам | |
| аб’я́ўніцу | аб’я́ўніц | |
| аб’я́ўніцай аб’я́ўніцаю |
аб’я́ўніцамі | |
| аб’я́ўніцы | аб’я́ўніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)