аб’ядно́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аб’ядно́ўчы аб’ядно́ўчая аб’ядно́ўчае аб’ядно́ўчыя
Р. аб’ядно́ўчага аб’ядно́ўчай
аб’ядно́ўчае		 аб’ядно́ўчага аб’ядно́ўчых
Д. аб’ядно́ўчаму аб’ядно́ўчай аб’ядно́ўчаму аб’ядно́ўчым
В. аб’ядно́ўчы (неадуш.)
аб’ядно́ўчага (адуш.)		 аб’ядно́ўчую аб’ядно́ўчае аб’ядно́ўчыя (неадуш.)
аб’ядно́ўчых (адуш.)
Т. аб’ядно́ўчым аб’ядно́ўчай
аб’ядно́ўчаю		 аб’ядно́ўчым аб’ядно́ўчымі
М. аб’ядно́ўчым аб’ядно́ўчай аб’ядно́ўчым аб’ядно́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)