аб’ектывава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
аб’ектывава́ны | аб’ектывава́ная | аб’ектывава́нае | аб’ектывава́ныя | |
аб’ектывава́нага | аб’ектывава́най аб’ектывава́нае |
аб’ектывава́нага | аб’ектывава́ных | |
аб’ектывава́наму | аб’ектывава́най | аб’ектывава́наму | аб’ектывава́ным | |
аб’ектывава́ны ( аб’ектывава́нага ( |
аб’ектывава́ную | аб’ектывава́нае | аб’ектывава́ныя ( аб’ектывава́ных ( |
|
аб’ектывава́ным | аб’ектывава́най аб’ектывава́наю |
аб’ектывава́ным | аб’ектывава́нымі | |
аб’ектывава́ным | аб’ектывава́най | аб’ектывава́ным | аб’ектывава́ных |
Кароткая форма: аб’ектывава́на.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)