аб’ектывава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
аб’ектывава́нне | |
аб’ектывава́ння | |
аб’ектывава́нню | |
аб’ектывава́нне | |
аб’ектывава́ннем | |
аб’ектывава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)