абязу́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| абязу́рнік | абязу́рнікі | |
| абязу́рніка | абязу́рнікаў | |
| абязу́рніку | абязу́рнікам | |
| абязу́рніка | абязу́рнікаў | |
| абязу́рнікам | абязу́рнікамі | |
| абязу́рніку | абязу́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)