абязру́чыць
‘знясіліць рукі каго-небудзь; моцна стаміцца ў руках’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| абязру́чу | абязру́чым | |
| абязру́чыш | абязру́чыце | |
| абязру́чыць | абязру́чаць | |
| Прошлы час | ||
| абязру́чыў | абязру́чылі | |
| абязру́чыла | ||
| абязру́чыла | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| абязру́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)