абязве́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абязве́чу абязве́чым
2-я ас. абязве́чыш абязве́чыце
3-я ас. абязве́чыць абязве́чаць
Прошлы час
м. абязве́чыў абязве́чылі
ж. абязве́чыла
н. абязве́чыла
Дзеепрыслоўе
прош. час абязве́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)