абюракра́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| абюракра́чванне | |
| абюракра́чвання | |
| абюракра́чванню | |
| абюракра́чванне | |
| абюракра́чваннем | |
| абюракра́чванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)