абпрамяне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абпрамяне́нне абпрамяне́нні
Р. абпрамяне́ння абпрамяне́нняў
Д. абпрамяне́нню абпрамяне́нням
В. абпрамяне́нне абпрамяне́нні
Т. абпрамяне́ннем абпрамяне́ннямі
М. абпрамяне́нні абпрамяне́ннях

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)