абезрухо́віць
‘пазбавіць руху каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| абезрухо́ўлю | абезрухо́вім | |
| абезрухо́віш | абезрухо́віце | |
| абезрухо́віць | абезрухо́вяць | |
| Прошлы час | ||
| абезрухо́віў | абезрухо́вілі | |
| абезрухо́віла | ||
| абезрухо́віла | ||
| Загадны лад | ||
| абезрухо́ў | абезрухо́ўце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| абезрухо́віўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)