абдуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абдуру́ абду́рым
2-я ас. абду́рыш абду́рыце
3-я ас. абду́рыць абду́раць
Прошлы час
м. абдуры́ў абдуры́лі
ж. абдуры́ла
н. абдуры́ла
Загадны лад
2-я ас. абдуры́ абдуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абдуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)