абало́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
абало́нне | абало́нні | |
абало́ння | абало́нняў | |
абало́нню | абало́нням | |
абало́нне | абало́нні | |
абало́ннем | абало́ннямі | |
абало́нні | абало́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)