абагульня́ючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абагульня́ючы абагульня́ючая абагульня́ючае абагульня́ючыя
Р. абагульня́ючага абагульня́ючай
абагульня́ючае		 абагульня́ючага абагульня́ючых
Д. абагульня́ючаму абагульня́ючай абагульня́ючаму абагульня́ючым
В. абагульня́ючы
абагульня́ючага		 абагульня́ючую абагульня́ючае абагульня́ючыя
Т. абагульня́ючым абагульня́ючай
абагульня́ючаю		 абагульня́ючым абагульня́ючымі
М. абагульня́ючым абагульня́ючай абагульня́ючым абагульня́ючых

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)