абагульне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абагульне́нне абагульне́нні
Р. абагульне́ння абагульне́нняў
Д. абагульне́нню абагульне́нням
В. абагульне́нне абагульне́нні
Т. абагульне́ннем абагульне́ннямі
М. абагульне́нні абагульне́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)