Хвайні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Хвайні́ца
Р. Хвайні́цы
Д. Хвайні́цы
В. Хвайні́цу
Т. Хвайні́цай
Хвайні́цаю
М. Хвайні́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)