Ту́рава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ту́рава
Р. Ту́рава
Д. Ту́раву
В. Ту́рава
Т. Ту́равам
М. Ту́раве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)