Светачо́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Светачо́ўка
Р. Светачо́ўкі
Д. Светачо́ўцы
В. Светачо́ўку
Т. Светачо́ўкай
Светачо́ўкаю
М. Светачо́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)