Паручы́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Паручы́н
Р. Паручына́
Д. Паручыну́
В. Паручы́н
Т. Паручыно́м
М. Паручыне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)