Наруці́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Наруці́
Р. Наруцё́ў
Д. Наруця́м
В. Наруці́
Т. Наруця́мі
М. Наруця́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)