Мураве́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мураве́ц
Р. Мураўца́
Д. Мураўцу́
В. Мураве́ц
Т. Мураўцо́м
М. Мураўцы́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)