Мура́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Мура́ва
Р. Мура́вы
Д. Мура́ве
В. Мура́ву
Т. Мура́вай
Мура́ваю
М. Мура́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)