Манастыро́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Манастыро́к
Р. Манастырка́
Д. Манастырку́
В. Манастыро́к
Т. Манастырко́м
М. Манастырку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)