Манасты́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Манасты́р
Р. Манастыра́
Д. Манастыру́
В. Манасты́р
Т. Манастыро́м
М. Манастыры́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)