Лу́цік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Лу́цік
Р. Лу́ціка
Д. Лу́ціку
В. Лу́цік
Т. Лу́цікам
М. Лу́ціку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)