Лубе́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Лубе́нь
Р. Лубяня́
Д. Лубяню́
В. Лубе́нь
Т. Лубянё́м
М. Лубяні́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)