Дубро́ўнік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дубро́ўнік
Р. Дубро́ўніка
Д. Дубро́ўніку
В. Дубро́ўнік
Т. Дубро́ўнікам
М. Дубро́ўніку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)