Дубро́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дубро́ва
Р. Дубро́ва
Д. Дубро́ву
В. Дубро́ва
Т. Дубро́вам
М. Дубро́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)