Дубаві́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дубаві́к
Р. Дубавіка́
Д. Дубавіку́
В. Дубаві́к
Т. Дубавіко́м
М. Дубавіку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)