Віро́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Віро́к
Р. Вірка́
Д. Вірку́
В. Віро́к
Т. Вірко́м
М. Вірку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)