Вірко́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вірко́ва
Р. Вірко́ва
Д. Вірко́ву
В. Вірко́ва
Т. Вірко́вам
М. Вірко́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)