Вінцу́к

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Вінцу́к Вінцукі́
Р. Вінцука́ Вінцуко́ў
Д. Вінцуку́ Вінцука́м
В. Вінцука́ Вінцуко́ў
Т. Вінцуко́м Вінцука́мі
М. Вінцуку́ Вінцука́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)