Віко́ў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Віко́ў
Р. Віко́ва
Д. Віко́ву
В. Віко́ў
Т. Віко́вам
М. Віко́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)