Вярху́ціна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вярху́ціна
Р. Вярху́ціна
Д. Вярху́ціну
В. Вярху́ціна
Т. Вярху́цінам
М. Вярху́ціне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)