Вярху́сце

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вярху́сце
Р. Вярху́сця
Д. Вярху́сцю
В. Вярху́сце
Т. Вярху́сцем
М. Вярху́сці

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)