Верхачэ́нне

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Верхачэ́нне
Р. Верхачэ́ння
Д. Верхачэ́нню
В. Верхачэ́нне
Т. Верхачэ́ннем
М. Верхачэ́нні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)