Верані́ка

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Верані́ка Верані́кі
Р. Верані́кі Верані́к
Д. Верані́цы Верані́кам
В. Верані́ку Верані́к
Т. Верані́кай
Верані́каю		 Верані́камі
М. Верані́цы Верані́ках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)