Вельбуто́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вельбуто́ва
Р. Вельбуто́ва
Д. Вельбуто́ву
В. Вельбуто́ва
Т. Вельбуто́вам
М. Вельбуто́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)