Бра́ндэнбург

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бра́ндэнбург
Р. Бра́ндэнбурга
Д. Бра́ндэнбургу
В. Бра́ндэнбург
Т. Бра́ндэнбургам
М. Бра́ндэнбургу

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)