Белако́рац

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Белако́рац
Р. Белако́рца
Д. Белако́рцу
В. Белако́рац
Т. Белако́рцам
М. Белако́рцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)