Атру́б

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Атру́б
Р. Атру́ба
Д. Атру́бу
В. Атру́б
Т. Атру́бам
М. Атру́бе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)