Жыўцо́м ’у жывым стане’. Рус. смал., пск., цвяр. живцо́м, укр. живце́м ’тс’, польск. żywcem ’пры жыцці, не змяняючы’. Прыслоўе з тв. скл. слова жывец 1 ’жывы’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)