Віруле́нтнасць ’сукупнасць хваробатворных уласцівасцей; узбуджальнік заразных хвароб’ (БРС, КТС) запазычана з рус. вирулентность ’тс’, якое паходзіць з лац. virulentus ’ядавіты’. Сюды ж вірулентны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)