Вандзі́ць ’вэндзіць’, вандзоны ’вэнджаны’ (Шатал.). Паланізм, акцэнталагічна збліжаны з іншым дзеясловам (напрыклад, русізмам капціць). Да польск. wędzie (Кюнэ, Poln., 113; Брукнер, 608).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)