Тыку́я (тыэку́я) ‘струга, шырокі і глыбокі праток вады на балоце’ (івян., мсцісл., ЛА, 5). Няясна; магчыма, утворана як прасл.*češu‑ja ‘луска’ ад прасл.*tekti ‘цячы’, аднак фанетыка незразумелая. Параўн. укр.течея́ ‘плынь, паток, ручэй’ ад укр.дыял.течи́ ‘цячы’.