Тро́скаць ‘турбаваць, непакоіць’: мяне ніц не троска (шальч., Сл. ПЗБ). З польск.troskać ‘тс’. Параўн. ст.-бел.троска ‘клопат, смутак’ (1616 г.), якое са ст.-польск.troska ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 134), троскатися ‘клапаціцца, турбавацца’ (ГСБМ). Адносна польск.troska гл. Борысь, 643. Гл. таксама трошчыць, тросчыцца.