Таўстадзю́бец ’крыжадзюб’ (ПСл). Да тоўсты і дзюба (гл.) з суф. ‑ец, што абазначае носьбіта прыкметы (ад *тоўстадзюбы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)